Door Christoffel Smit schrijft naar amusement
Ik ben bang dat ik geen grote fan ben van Jennifer Aniston. Afgezien van het 'Rachel'-kapsel, moet ik nog worden weggeblazen door alles wat ze doet. Ik weet niet eens zeker of het kapsel van haar was of de inspiratie van een Friends-stylist. Als je in de categorie valt dat je een Jennifer Aniston-fan bent, moet je misschien nu wegkijken. Dit zal niet prettig zijn. Toen ik in de Verenigde Staten was, leerde ik mijn mond te houden over wat ik van haar 'talenten' vond, nadat ik nogal bruusk werd verteld (op zijn zachtst gezegd) bij het regelen van een autohuur in Florida. Ik had geen idee dat ze daarbuiten zoveel liefde voortbracht. Ik weet nog steeds niet zeker of het iets te maken had met het feit dat in bijna elke Friends-scène haar topje strak zat en ze het erg koud leek te hebben. Ik ben bang dat ik geen grote fan ben van Jennifer Aniston. Afgezien van het 'Rachel'-kapsel, moet ik nog worden weggeblazen door alles wat ze doet. Ik denk niet eens dat het kapsel van haar was of de inspiratie van een Friends-stylist. Als je in de categorie valt dat je een Jennifer Aniston-fan bent, moet je misschien nu wegkijken. Dit zal niet prettig zijn. Toen ik in de Verenigde Staten was, leerde ik mijn mond te houden over wat ik van haar 'talenten' vond, nadat ik nogal bruusk werd verteld (op zijn zachtst gezegd) bij het regelen van een autohuur in Florida. Ik had geen idee dat ze daarbuiten zoveel liefde voortbracht. Ik weet nog steeds niet zeker of het iets te maken had met het feit dat in bijna elke Friends-scène haar topje strak zat en ze het erg koud leek te hebben.
Jennifer Aniston is een beetje een Sandra Bullock-achtige actrice, een eenvoudig en simpel buurmeisje dat zichzelf kan spelen. Het enige verschil is dat Bullock dat gestaag achter zich laat en daadwerkelijk kan acteren. In alle films waarin ik de pech heb gehad om Aniston te zien, geeft ze altijd dezelfde uitvoering. Altijd? Nou niet helemaal; een paar films speelt ze tegen type maar die zijn zo gekunsteld dat je haar niet serieus kunt nemen. Ik heb de fascinatie voor haar nooit echt begrepen. Ik vind haar mooi, maar er zijn genoeg mooie actrices. Ik denk niet dat ze veel diepgang heeft als actrice en haar bereik lijkt beperkt te zijn. Ze lijkt altijd hetzelfde soort personage te spelen - het idiote, luchthartige meisje dat in de problemen komt. En uiteindelijk lijkt ze altijd de man te pakken te krijgen, wat alleen maar het stereotype in stand houdt dat vrouwen dom en hulpeloos moeten zijn om aantrekkelijk te zijn. Ik weet dat ik hier in de minderheid ben, maar ik snap het gewoon niet. Jennifer Aniston-fans, informeer me alsjeblieft!
Zet je schrap voor mijn selectie van slechtste Jennifer Aniston-films ooit. Het is zeker niet definitief, ik weet zeker dat je er vrij gemakkelijk iets aan kunt toevoegen!
Perfect beeld (1997)
Met een afgeleide plot en onaantrekkelijke personages blijft Aniston rondscharrelen voor een niet-Rachel-personage. Ze speelt Kate die achterbaks is, maar het is een niet-overtuigende uitvoering.
Het object van mijn genegenheid (1998)
Verliefde buurmeisje Aniston heeft romantische bedoelingen met haar beste vriendin. Het enige nadeel is dat hij homo is. Hoezo. Als dit scenario je aanspreekt, kijk dan naar Will and Grace. Je krijgt tenminste een lach.
Rockster (2001)
Wie dacht dat Aniston de vriendin van een rockster zou kunnen spelen, moet gedacht hebben dat haar naam op de poster eerder een gelijkspel dan een uitstel zou zijn. Jennifer speelt een liefhebbende vriendin die moe wordt van het reizende leven. Doen we dat niet allemaal, lieverd?
Het goede meisje (2002)
Het is een tijdje geleden dat Aniston moet hebben moeten 'werken' voor de kost zoals de meeste mensen. Haar vertolking van een arbeidersmeisje lijkt meer op een parodie. De plot houdt in dat ze niet blij is met haar kerel, niet met hem praat, gewoon weggaat en rotzooit met een andere nietsnut.
Bron
Bruce Almachtige (2003)
Jennifer Aniston belt haar rol in een overigens uitstekende film met Jim Carrey in de hoofdrol. Om eerlijk te zijn moest ik eraan worden herinnerd wie Carrey's liefdesbelang in de film speelde.
Bron
Ontspoord (2005)
Ethan Alter van Film Journal International vatte het mooi samen met de opmerking: 'Een van die vergeetbare inspanningen die niet erg genoeg is om volledig af te wijzen, noch goed genoeg om volledig aan te bevelen.'
Vrienden met geld (2006)
Dit is een van die bizarre films waarvan je de bioscoop verlaat en je afvraagt waar het allemaal over ging. Te veel meanderende en betekenisvolle blikken en weemoedige blikken houden uiteindelijk gewoon op. Ik zou 'conclusie' zeggen, maar die was er gewoon niet. En is Aniston echt geloofwaardig als iemand die niet gewend is aan mannelijke aandacht? Alstublieft. Zelfs de volgorde van het dienstmeisjeskostuum is niet genoeg om me er nog een keer naar te laten kijken.
Het uiteenvallen (2008)
Het is een film met twee helften; de eerste is een komedie waarin weinig gelachen wordt en de tweede helft lijkt een drama maar zonder karakter of overtuiging. Vince Vaughn speelt een onaangenaam vriendje zonder verlossende kwaliteiten, terwijl Aniston kwijnt en zeurt over haar leven en zo.
Liefde gebeurt (2009)
Het beste aan deze film zijn de geweldige prestaties en 100% geloofwaardigheid die de kaketoe uitstraalt. Ik heb alleen gekeken tot het punt waarop Aniston denkt dat het een geweldig idee is om deze arme, tamme vogel, die gewend is aan een tropisch klimaat met regelmatige porties voedsel, vrij te laten in het natte en kille klimaat van het noordwesten van Amerika, waar hij het niet zal weten hoe hij voor zichzelf moet foerageren.
Bron
En tenslotte…
De premiejager (2010)
Het is gewoon belachelijk, nietwaar; Jennifers ex-man speelt een premiejager met schulden, Aniston pleegt een kleine misdaad en wordt opgespoord voor de premie. Het paar wordt opnieuw verliefd. Bla bla bla.
Bron
Gastblogger Greg Coltman recenseert films, dvd's en muziek en is een van die zeldzame jongens die wel van films in vreemde talen en romcoms (nou ja, sommige romcoms) houdt.
