Door Christoffel Smit schrijft naar amusement
Ik hou van muziek door en door. Muziek is een van mijn grootste passies in het leven, samen met films en schrijven. Als ik de kans krijg om over muziek of films te schrijven - of beter nog, muziek in films - kan ik niet anders dan enthousiast worden. Het is alsof ik twee van mijn passies tegelijk ga beleven. Ik krijg koude rillingen als ik voor het eerst een geweldig nummer hoor of een geweldige filmscène op muziek zie. Muziek heeft de kracht om me naar een andere tijd en plaats te vervoeren, of me het gevoel te geven dat ik deel uitmaak van iets dat groter is dan ikzelf. Het is een van de weinige dingen in het leven waardoor ik me consequent gelukkig kan voelen, ongeacht wat er verder aan de hand is.
Het probleem met soundtracks is dat meestal het ene goede nummer dat erop staat herhaaldelijk wordt afgespeeld tijdens de film en in de trailer, waardoor je denkt dat de rest van de muziek goed zal zijn. Je koopt het, krijgt het thuis en bent vreselijk teleurgesteld. Vaak komt dat nummer niet eens voor op de soundtrack, waardoor je ergernis alleen maar groter wordt. Ik ben zo dankbaar dat ik muziek mag ervaren zoals ik dat doe. Het is een van de grote geneugten van mijn leven.
Nu, het is lang geleden dat ik veel van de films bij deze soundtracks heb gezien, dus ik kan niet zeggen dat een van de twee hiervan niet schuldig is. Wat ik kan zeggen is dat er op elk van deze soundtracks minstens één nummer is dat je duidelijk terugvoert naar een sleutelmoment in de film. Je kunt de scène zien. Je hebt het gevoel dat je de film helemaal opnieuw aan het kijken bent. Dat, mijn vrienden, is waar filmmuziek om draait.
10. Angst en walging en Las Vegas
Met enkele van de beste klassieke rocknummers die er bestaan en een aantal geweldige dialogen uit de film, is de soundtrack voor Fear and Loathing in Las Vegas alles wat een geweldige soundtrack zou moeten zijn. Het bevat belangrijke nummers uit de film en de dialoog leidt niet af van de nummers. Met artiesten als The Yardbirds, Jefferson Airplane, The Youngbloods, Three Dog Night, Bob Dylan, Buffalo Springfield en een uitstekende cover van Viva Las Vegas van de Dead Kennedys is dit er een die herhaaldelijk kan worden opgezet en gespeeld zonder te vervelen.
Ultieme muziek ontmoet filmscène: White Rabbit - Jefferson Airplane
Wanneer de advocaat van Raoul in de badkuip struikelt en Raoul eist dat hij het nummer keer op keer speelt, is het resultaat een klassieke filmscène en een nog klassieker muziek-ontmoet-filmmoment.
9. Fluwelen goudmijn
De glitter, veren en jongens in eyeliner komen volledig tot hun recht in dit belachelijk geweldige meesterwerk van een film en de soundtrack is niets minder dan glamrock-perfectie. Met Brian Eno, Hudderen om na te denken, Pulp, The Venus in Furs, Teenage Fanclub en Placebo, kan dit niets minder dan perfect zijn geweest. Het is vermeldenswaard dat The Venus in Furs eigenlijk bestaat uit Thom Yorke en Jonny Greenwood van Radiohead, David Gray, Bernard Butler van Suede en Andy Mackay van Roxy Music.
Ultieme muziek ontmoet filmscène: 20eCentury Boy – Placebo
Placebo maakt zo'n geweldige versie van dit nummer dat het ongelooflijk is. Natuurlijk is elk nummer op deze soundtrack zo goed als het vorige en past elk nummer in de film perfect bij de scène. In een land van reuzen staat Placebo slechts iets hoger dan de rest, en dat is niets om je voor te schamen.
8. Dan in het echte leven
Dit is het eerste van twee voorbeelden waarin de soundtrack beter was dan de film. In het geval dat later komt, is de soundtrack slechts marginaal beter, maar met deze, Dan in Real Life, zijn de films lang niet zo geweldig als de soundtrack. De film was niet slecht. De soundtrack was gewoon veel beter. Dit kan waarschijnlijk worden toegeschreven aan de briljante talenten van Sondre Lerche die fenomenaal werk levert met deze soundtrack. Van begin tot eind is het het ene geweldige nummer na het andere.
Ultieme muziek ontmoet filmscène: Lucy 'Pig-Face' Draper - Dane Cook
Ja ik weet het. Het is niet het beste nummer op de soundtrack, maar het is onmogelijk om niet om dit kleine nummer te lachen nadat je de film hebt gezien.
7. Heren van Dogtown
Veel mensen hadden veel slechte dingen te zeggen over deze film, maar ik vond hem geweldig. De muziek paste perfect bij het tijdperk zonder gedateerd en oud aan te voelen. Met Rod Stewart, Social Distortion, Nazareth, Sweet, Jimi Hendrix, Rise Against en Black Sabbath is dit een geweldige soundtrack van begin tot eind.
Ultieme muziek ontmoet filmscène: Maggie May – Rod Stewart
Maggie May speelde over een van de laatste scènes in de film en zette de perfecte emotionele scène neer. Het werkt op elk niveau en biedt een uitstekende achtergrond voor wat er op het scherm gebeurt. Fantastische combinatie van muziek voor een fabelachtig aangrijpende scène.
6. Ik ben Sam
Enkele van de beste muzikanten van die tijd zijn samengebracht op deze soundtrack, die allemaal hun eigen draai geven aan een Beatles-klassieker. Alles aan deze soundtrack werkt. Hoewel er sommige momenten zijn die ik leuker vond dan andere, is het al met al een geweldige soundtrack. Met geweldige covers van Sheryl Crow, The Wallflowers, The Vines, The Black Crowes, Aimee Mann, The Stereophonics, Sarah McLachlan, Heather Nova, Eddie Vedder, Ben Harper, Nick Cave en Ben Folds, is dit een must-listenis soundtrack voor elke muziek fan.
Ultieme muziek ontmoet filmscène: ik kan het niet tot één beperken. Mijn persoonlijke favorieten zijn You've Got to Hide Your Love Away van Eddie Vedder, Blackbird van Sarah McLachlan, Don't Let Me Down van The Stereophonic, Strawberry Fields Forever van Ben Harper en Golden Slumbers van Ben Folds.
5. Twilight/The Twilight Saga: Nieuwe Maan
Ik besloot dat dit een gelijkspel zou zijn omdat ze allebei geweldig zijn en ik echt geen twee slots aan de Twilight-franchise wilde geven. Zeg wat je wilt over de muziek, de films en, ja, de fans, maar dit zijn geweldige soundtracks. Met het originele aanbod van Iron & Wine, Mutemath, Paramour, Radiohead, Muse, Linkin Park, Perry Farrell en een verrassend geweldig nummer van Robert Pattinson, is dit een zeer herspeelbare en zeer plezierige soundtrack waar zelfs niet-Twilighters dol op zullen zijn.
New Moon is net zo goed met Death Cab for Cutie, een terugreis van Muse, Thom Yorke, The Killers, Black Rebel Motorcycle Club, OK Go, Grizzly Bear en The Editors, het is een geweldige mix van geweldige muziek. Mijn enige klacht is het ontbreken van Pattinson. Hij is misschien niet zo'n acteur - althans niet als Edward Cullen - maar die jongen kan zingen.
Ultieme muziek ontmoet filmscène: supermassief zwart gat - Muse
Dit nummer zal me voor altijd aan vampierhonkbal doen denken, net zoals iedereen die de film heeft gezien. Dat is balen voor Muse.
4. Een keer
Oké, deze soundtrack is gewoon misselijkmakend goed. Met Glen Hansard van The Frames die bijna elk nummer de leiding neemt, is het product ongelooflijk. Zijn songwritingstijl en vocale stijl lijken erg op die van landgenoot Damien Rice, maar niet op een repetitieve, niet-originele manier. Toegegeven, ik moet deze film nog zien, maar als hij half zo goed is als de soundtrack, zal ik hem geweldig vinden.
3. In het wild
Eddie Vedder heeft ongelooflijk goed werk geleverd op deze soundtrack. Het is geweldig van begin tot eind. Met nummers als Setting Forth, No Ceiling, Rise, Hard Sun en Society wist hij elk gevoel en emotie die de film uitstraalt absoluut in een lied te vangen. Zijn stem is belachelijk - beklijvend en diep ontroerend. Dit was echt een moeilijke keuze om op drie te zetten en een deel van mij zal zich blijven afvragen of het lang nadat dit artikel is gepubliceerd op nummer twee had moeten komen. Dat, mijn vrienden, wordt in de journalistiek waarheid genoemd – of opsomming of hoe dit ook genoemd zou worden.
Ultieme muziek ontmoet filmscène: samenleving
Alles wat de film wil zeggen is verpakt in dit drie minuten durende nummer. Het is absoluut perfect. Er zit een eenzaamheid in het kale akoestische geluid van het nummer en de stem van Vedder is extra beklijvend.
2. Tuinstaat
Dit is de soundtrack waarvan ik zei dat ik die later zou bespreken als ik het over Dan in Real Life had. Ik vond het om één reden moeilijk om te beslissen of ik dit boven Into the Wild zou zetten: deze soundtrack liet me kennismaken met mijn liefde voor indierock en veel bands die sindsdien tot mijn favorieten behoren. Iron & Wine, Zero 7, Jem, The Cary Brothers, Frou Frou (hoewel ik eerlijk gezegd al van Imogen Heap hield), Nick Drake en tot slot The Shins. Oh The Shins – ik kan niet eens beschrijven hoeveel ik van die band hou. Deze soundtrack is absoluut briljant van begin tot eind - van het eerste nummer tot het laatste. Ongelooflijk.
Ultieme muziek ontmoet filmscène: The New Slang – The Shins/Such Great Heights – Iron and Wine
Hoewel mijn herinnering aan de film - die eigenlijk heel goed was - enigszins vaag is, herinner ik me dat ik verliefd werd op deze nummers en alles wilde bezitten dat die bands ooit hebben opgenomen.
1. Ik ben er niet
Dit is de moeder van alle soundtracks. De line-up is geweldig en de nummers, alle covers van Bob Dylan-nummers, zijn op de best mogelijke manier belachelijk. Deze set met twee cd's bevat geen enkel nummer dat onnodig aanvoelt. Eddie Vedder covert All Along the Watchtower met de Million Dollar Bashers. Stephen Malkmus werkt samen met de Million Dollar Bashers voor Ballad of a Thin Man. Jim Jones van My Morning Jacket pakt Goin' to Acapulco aan met deskundig talent, ondersteund door Calexico. Roger McGuinn en Calexico doen een geweldige cover van One More Cup of Coffee. Cat Power, Iron & Wine, Jeff Tweedy, Mark Lanagan, Willie Nelson, John Doe, Sufjan Stevens en The Black Keys zijn slechts enkele van de andere ongelooflijke artiesten die op deze soundtrack optreden. Deze soundtrack is veel te goed en de muziek veel te instrumenteel voor de film om er zelfs maar een te kiezen voor de ultieme muziek ontmoet filmscène. Zo goed is het. Bekijk het meteen.
